هُواللّه

ای مُنتها آرزویِ عاشقان، ای دليلِ گمگشتگان، اين بندۀ ضعيف را به الطافِ بی پايان بنواختی و اين بيچارۀ ذليل را به درگاهِ احديّتت رساندی، اين تشنۀ سوخته را از عَينِ عِنايت نوشاندی، اين بي‌جانِ افسرده را به نسيمِ رحمت تَر و تازه نمودی. شُکر تو را که از فضلِ اکبر نَصيبِ اَوفَر عنايت فرمودی و به روضۀ مبارکه مُشرّف کردی، از فيض ملکوتِ ابهايت بهرۀ بی پايان می‌طلبم موفّق فرما عنايت کن.

ع ع